دانشمندان کانادایی در حال ساخت کارخانه‌ی بازیافت دی‌اکسید کربن هستند. این دانشمندان امید دارند روزی این دستگاه بتواند دی‌اکسید کربن را از هوای اطراف بگیرد و آن را به سوخت دیزلی بدون کربن تبدیل کند. با زومیت همراه باشید.
دستگاه بازیافت دی‌اکسید کربن توسط استارت‌آپی به نام مهندسی کربن ساخته شده که بخشی از سرمایه‌ای ساخت آن را نیز بیل گیتس تامین کرده است. این دستگاه در واقع کار درختان در طول روز را انجام می‌دهد با این تفاوت که آن را می‌توان در بیابان‌های بی‌آب و علف نیز راه‌اندازی کرد.
همانند سلول‌های خورشیدی که برای تجزیه‌ی آب به سوخت هیدروژنی طراحی شده‌اند، دستگاه بازیافت دی‌اکسید کربن نیز هیدروژن استخراج شده از آب را با دی‌اکسید کربن مخلوط می‌کند تا سوخت هیدروکربنی تولید شود. هدف معرفی فناوری است که بتواند روزی سوخت‌های دوست‌دار محیط زیست تولید کرده و مکملی برای سیستم انرژی‌های تجدیدپذیر کنونی باشد. جئوف هولمز، مدیر بخش توسعه‌ی کسب و کار مهندسی کربن می‌گوید:
سوال اصلی اینجا است که در سال ۲۰۳۵ میلادی چگونه سوخت حمل و نقل عمومی را تامین خواهیم کرد؟ این سوخت باید عاری از کربن باشد. استفاده از باد و نور خورشید می‌تواند باعث کاهش انتشارات کربنی در اثر تولید الکتریسیته شود اما تامین سوخت وسائل حمل و نقل عمومی با این منابع انرژی غیرممکن است.
مهندسی کربن یکی از چندین شرکتی است که در تلاش برای مکش دی‌اکسید کربن از هوا هستند. البته در اینجا هدف می‌تواند جلوگیری از تغییرات آب و هوایی نیز باشد. به علاوه شرکت‌های مانند ترموستات جهانی در نیویورک و کلایم ورکز در سوئیس نیز در این زمینه کار می‌کنند. کلایم ورکز با همکاری شرکت خودروسازی آئودی، در اوایل سال میلادی حاضر، فناوری جدید خود را به نمایش گذاشت. در این فناوری کربن دی‌اکسید از هوا گرفته شده، به شرکت آلمانی سان فایر منتقل می‌شود تا این شرکت آن را به سوخت دیزلی بدون کربن تبدیل کند.
با این که کار‌های کلایم ورکز بسیار شگفت انگیز هستند اما مشکل اصلی اینجا است که باید این شرکت و دو کمپانی همکار آن راهی برای اقتصادی کردن مکش دی‌اکسید کربن از هوا بیابند. یکی از مشکلات هزینه‌ی بالای گرم کردن کربن دی‌اکسید تا دمای ۴۰۰ درجه‌ی سانتی‌گراد است. این دما، دمای مناسب عملیاتی برای سیستم است. مشکل دیگر بی‌توجهی سرمایه‌گذاران است چرا که آن‌ها شواهدی برای عملی بودن پروژه درخواست می‌کنند، ولی متاسفانه عملی بودن این سیستم تا به امروز به اثبات نرسیده است.
دولت‌ها و سرمایه‌گذاران خصوصی، علاقه‌ای به تامین بودجه‌ی پروژه‌هایی که تنها دی‌اکسید کربن را از هوا می‌مکند، ندارند، هر چند که این پروژه‌ها می‌توانند سود زیادی برای محیط زیست داشته باشند. به علاوه اگر کسی علاقه به سرمایه‌گذاری داشته باشد باید میلیاردها دلار هزینه کند تا پروژه‌ی او بتواند تاثیر چشم‌گیری بر جلوگیری از تغییرات آب و هوایی داشته باشد. این دانشمندان باید در قبال پولی که برای پروژه دریافت می‌کنند چیزی تحویل سرمایه‌گذاران بدهند و بهترین و ارزشمندترین ماده‌ای که می‌توان به آن‌ها داد سوخت است.
در حال حاضر، سیستم طراحی شده توسط مهندسی کربن، به طور سالانه توانایی مکش ۴۵۰ تن دی‌اکسید کربن از هوا را دارد که مقدار بسیار کمی بوده و معادل کربن تولیدی سالانه‌ی حدود ۳۳ نفر در کانادا است. البته عاملان این پروژه می‌گویند می‌توان این سیستم را تا ۲۰ هزار برابر بزرگ‌تر کرد تا سیستم به حالت عملی شدن برسد.
مکش مستقیم دی‌اکسید کربن عملی‌ترین روش برای جذب دی‌اکسید کربنی است که وسائل نقلیه مانند خودروها و هواپیماها منتشر می‌کنند. ۶۰ درصد کل دی‌اکسید کربن منتشر شده، توسط این وسائل نقلیه تولید می‌شوند. سیستم مکش مستقیم فضایی کمتر تر از یک هزارم فضای لازم برای کاشت درختان را اشغال می‌کند و به علاوه می‌توان آن را در محیط‌های بیابانی نیز نصب کرد. کلاوس لکنر از مرکز حذف انتشار کربن دانشگاه آریزونای آمریکا می‌گوید:
من معتقدم ما به مرحله‌ای رسیده‌ایم که باید تمام توجهات خود را بر روی جذب مستقیم دی‌اکید کربن از هوا متمرکز کنیم.
نواح دیخ، از مرکز حذف کربن کالیفرنیا نیز می‌گوید:
دانشمندان به این نتیجه رسیده‌اند که ما نیاز به دستگاه‌های بزرگی برای مقابله با تغییرات آب و هوایی داریم.
در ویدئوی زیر می‌توانید مکانیزم عملکرد شرکت مهندسی کربن را مشاهده کنید. ممکن است سال‌ها با تبدیل دی‌اکسید کربن هوا به سوخت فاصله داشته باشیم اما این عامل شرکت‌هایی مانند مهندسی کربن، کلایم ورکز و ترموستات جهانی را از تلاش بازنخواهد داشت.
